“Hoe kom je erop?” dat was wat ik de laatste tijd veel hoorde als ik vertelde over mijn idee om applicaties op truien te maken, waarbij ik in elke applicatie de dierbare stof laat terugkomen. Het was een idee wat al langer in mijn hoofd zat. Regelmatig kreeg ik al eerder de vraag om een specifiek stuk kleding op een deken, kussen of knuffel te laten terugkomen. Zo borduurde ik deze week nog een applicatie van het logo van de voetbalclub Liverpool op een knuffelwalvis voor een jongetje wat zijn vader veel te vroeg moet missen. En eerder maakte ik al hartapplicaties op een slaapzak en kleine oranje hartjes van een sportshirt op een kussen en beer.
Het grappige is dat soms dingen gewoon samen moeten komen. En heel eerlijk: ook een beetje geholpen door de fijne algoritmes op Instagram en Facebook. Omdat mijn algoritme “naaien van herinneringsproducten” en naaien in het algemeen is, krijg ik regelmatig suggesties van accounts waarbij anderen iets vergelijkbaars doen. Het is voor mij een grote bron van inspiratie en daardoor worden er regelmatig zaadjes geplant die soms wat meer en soms wat minder tijd nodig hebben om uit te groeien tot een idee.
Ongeveer een jaar geleden zag ik voor het eerst hoe iemand eerste babykleding gebruikte voor het maken van letters op een trui. Ik snapte meteen waarom ze dat deed, want op deze manier kan je de kleding (her)gebruiken op een ontzettend mooie manier. En stiekem ben ik zelf ook zo’n sentimentele moeder die al die eerste babykleding in een doos op zolder bewaart. En niet alleen die eerste babykleding, ook een setje schattige meisjespyama’s van mijn dochtertje – inmiddels al negen jaar oud- heb ik nog steeds niet weggegooid. Ze heeft ze gedragen in een periode waaraan ik veel mooie herinneringen heb. Ze draagt het op de foto waarin ze de logeerkrokodil van school in de kleuterklas vol trots uit bed haalt en zijn tanden poetst. Ze draagt het op de foto waar ze Sinterklaasliedjes staat te zingen bij haar schoen en de herinnering aan de keren dat ze in een van die setjes naast me in het grote bed lag, gewoon lekker om te liggen of om samen te lezen voor het slapengaan kan ik niet op 1 hand tellen. Nee, die setjes kon ik niet weggooien of weggeven.
En daarom maakte ik daar voor mezelf een mamasweater van. Gewoon om de herinneringen nog dichtbij te kunnen dragen. En dat gun ik meer mama’s en papa’s. want per trui kan ik de letters natuurlijk gewoon aanpassen. Dat is het voordeel van iets op maat en met de hand maken. Ik ging op zoek naar de fijnste sweaters en hoodies, gemaakt van ecologische materialen. En die vond ik. Ik probeerde dingen uit. Soms lukte het en soms niet. En ik leerde ervan. Hoe ik voor anderen ook zo’n fijne sweater of hoodie kan maken. Sweaters met grote letters, met kleine letters. Met een andere vorm zoals een hart, bloem of veer, maar allemaal met 1 ding gemeen: voor de applicatie gebruik ik de stof die voor anderen net zo dierbaar is als de pyjamaatjes van mijn dochtertje voor mij!